Eerste indrukken

Hallo, leuk dat je dit gaat lezen!

Nou, daar gingen we dan. Om 6:00 uur in de auto op weg naar schiphol! De zenuwen begonnen nu al wel iets meer te komen. Eenmaal aangekomen kwam Bolynn erachter dat haar koffer toch net wat te zwaar was. Ja, vrouwen he, moeten ook zoveel meenemen. Gelukkig mocht de koffer gewoon mee toen de slippers eruit waren gehaald. Hierna nog even een kopje koffie gedronken met zijn allen en toen kwam toch echt het moment van afscheid nemen. Dit was wel emotioneel, tja hun geliefde dochter/zus/vriendin gaat naar een ver onbekend land voor een wat langere tijd. Hierna konden we door de douane en het vliegtuig in. Klaar voor onze ongeveer 10 uur durende reis. Er werd in het vliegtuig echt super goed voor ons gezorgd. We kregen nasi met rijst en een superlekker toetje, een ijsje, veel drinken en op het einde nog een pizza. Na ongeveer zeven uur vliegen zaten wij er allebei wel flink doorheen, moe en misselijk van dat geschommel en we moesten nog een tussenlanding maken. Toen we hoorden dat we daarna nog maar 40 minuten hoefden te vliegen waren we echt als een kind zo blij haha. Aangekomen in Entebbe moesten we opzoek naar onze chauffeur. We konden hem eerst niet vinden omdat hij het bordje met onze namen niet omhoog hield. Uiteindelijk zijn we veilig bij hem ingestapt en werden we naar ons huis gebracht. Wat een verkeer hier, wij vragen ons af of er überhaupt fatsoenlijke regels zijn. Ze knipperen constant met groot licht omdat er geen straatverlichting is, ze rijden super kort langs elkaar heen en ze toeteren om de minuut. De chauffeur, Charlie, was erg aardig, hij vertelde ook waarom dit allemaal zo in het verkeer ging. Ondertussen luisterde hij een programma waar in gebeden werd. Want dat doen ze heel veel. Op een gegeven moment vroeg hij aan ons of wij dat ook deden. Toen dachten we oei hoe gaan wij uitleggen dat wij dat gewoon helemaal niet doen zonder dat hij daarin gekwetst wordt en misschien wel boos wordt. Dus hebben wij het maar even netjes uitgelegd dat de jongere generatie dat iets minder doet haha. Aangekomen in het huis kregen we stilletjes een rondleiding van één van de meiden omdat de rest al sliep en werd ons verteld dat we nog met elf anderen in het huis zijn. Super gezellig! Hierna zijn we lekker gaan slapen op de veel te harde matrassen en kussens die je geen kussens kunt noemen haha. Vandaag zijn we met de Boda Boda (een scooter waar ze allemaal op rijden) naar de stad geweest. Met een helm onder onze arm gingen we vol goed moed de Boda op. Nou, wat een avontuur, gelukkig was Frank onze coördinator mee die ons kon helpen. Zoals we hierboven al gezegd hebben is het verkeer echt heel druk. Dus het is een hele opgave. Maar wat een lachen. Eenmaal daar aangekomen hebben we alles qua internet en sim-kaart geregeld en wat boodschappen gedaan. Hier zijn we gelijk op het motto in Afrika “doe maar rustig aan, je hebt alle tijd” getest omdat het 2 uur duurde voordat de sim-kaart van Bolynn het ging doen. Maar dat was niet erg want tja, we hadden toch alle tijd. De terugweg was een nog groter avontuur, als je aan de Boda boda chauffeur vraagt of hij weet waar hij heen moet, zegt hij ja. Als je vraagt waarheen dan? Dan is hij het opeens vergeten. Eenmaal op de Boda kwamen we erachter dat ze niet echt wisten waar ze naartoe moesten. En Frank? Die had pech met de Boda dus moest hij hem even laten maken. Op een gegeven moment stonden we stil omdat we niet wisten waar we naartoe moesten en we konden Frank niet bellen omdat het hem wel spannend leek om de telefoonnummers niet uit te wisselen en zijn mobiel was ook nog leeg. Maar toen keken we achterom en toen kwam hij (voor ons als een superheld, we voelden ons net een klein kind van 5 jaar die haar papa weer terug vindt in een supermarkt) de hoek omrijden. Kwamen we toch nog aan bij het goede huis. We ontmoeten nu steeds meer vrijwilligers in het huis en gaan vanavond allemaal samen eten. Morgen wordt het feest want dan eten we pannenkoeken en hebben we spelletjesavond. En natuurlijk, niet geheel onbelangrijk, de eerste dag op ons project. Wij zijn heel benieuwd hoe dit gaat zijn. Wij hebben te horen gekregen dat wij de eerste zijn (nadat er anderen zijn afgewezen), dus we moeten het allemaal nog uitvinden, maar dat gaat helemaal goed komen. Jullie horen snel weer iets van ons!

Liefs Bolynn en Danique