TIJD VLIEGT!
22 Augustus 2017 | Oeganda, Kampala
Dit is dan al één van onze laatste blogs. De tijd vliegt voorbij! Vorige week hebben wij op ons project les gegeven over decubitus (doorligplekken). Niet alleen de verpleegkundigen kwamen naar de les maar ook allemaal artsen, OMG! Helaas zat het lokaal zo vol dat de deur geblokkeerd was en wij niet weg konden rennen. Toen wij halverwege waren vroeg één van de verpleegkundigen of wij misschien de definitie van decubitus konden geven. Okeeee, de moed zakte op dat moment even in onze schoenen. Nadat wij de presentatie twee keer hebben gegeven was het duidelijk wat wij over wilden brengen. Dit hebben wij uiteindelijk ook uitgewerkt in een protocol die nu op de afdeling komt te hangen!
Vrijdag gingen wij met de burn prevention mee naar de slumps (sloppenwijken). Jeetje, wat indrukwekkend! Het was allemaal hutje mutje op elkaar gebouwd en de huisjes waren niet groter dan één kamer van 3 bij 3. De looppaadjes waren super smal en er liep water onder je voeten waarvan je niet wist wat het was maar het stonk verschrikkelijk. Het was wel heel leuk om te zien dat de burn prevention er ook echt voor had gezorgd dat de kookplaatsen werden afgeschermd. Wij snappen nu wel heel goed hoe, met name bij de kinderen, de brandwonden ontstaan.
Vrijdag avond hebben wij met degene die niet op safari waren een spelletjes avond gehouden met zelf gemaakte eiersalade. Hmmmm goddelijk. En het belangrijkste moment van de avond; Bolynn heeft het spelletje gewonnen! Dit mag overigens in de krant. Zaterdag ochtend konden wij eindelijk uitslapen en kwam Kaylee ons wakker maken. Toen wij in de woonkamer kwamen hadden Kaylee en Iris de tafel gedekt en een ontbijtje voor ons gemaakt. SUPER LIEF! ’S Middags zijn wij naar de Craft geweest om souvenirtjes te kopen. Echt super leuk om daar rond te lopen. Vooral Danique heeft daar goed ingeslagen. Daar kwamen wij ook nog de Achterhoekers Anne en Thijs tegen dus daar gaan wij deze week langs voor een drankje! ’S Avonds zijn wij uit eten geweest en kreeg Kaylee het bericht dat ze tante was geworden van een nichtje! Hier hebben wij dan ook op geproost met een mega sterke cocktail. Zondag hebben wij eindelijk eens liggen bakken in de zon bij het zwembad. Helaas, we zullen nog steeds wit terug komen maar wij hebben ons best gedaan. Wij gingen op de Boda terug naar huis vanuit het zwembad. Iedereen was al thuis behalve Danique. Bolynn was ongerust en probeerde Danique te bellen maar ze kreeg geen reactie. Uiteindelijk was de Boda helemaal verkeerd gereden en kwam Danique veilig aan. Bolynn stond Danique aan de weg op te wachten en was heel erg opgelucht dat Danique veilig terug was gekomen. De Boda chauffeur wilde meer geld hebben dan afgesproken maar dat zag Bolynn absoluut niet zitten. Door de ruzie kwamen er nog veel meer Boda’s bij staan en gaven ons gelijk maar de chauffeur was behoorlijk op tilt.
Zoals jullie lezen is er, op de Boda na, weinig spannends gebeurd tot de nacht van zondag op maandag. Het was om precies te zijn kwart voor 1 ’s nachts toen Bolynn Danique weer hoorde praten. Dit gebeurt overigens bijna iedere nacht. Toen begon Danique O MY GOD, O MY GOD, O MY GOD te schreeuwen en sprong ze zomaar van boven uit het stapelbed naar beneden. Daar stond ze dan in haar ondergoed naast Bolynn haar bed. Bolynn kon niets anders dan stil blijven liggen en zich afvragen of Danique nou nog sliep of dat ze wakker was. Danique had namelijk een enorm, wat zeg ik, ENORM, beest in haar bed zitten. Danique wilde de telefoon van Bolynn hebben om te gebruiken als zaklamp en vond het irritant dat Bolynn niet echt reageerde. Bolynn wist nog steeds niet of ze nou sliep en hoopte dat Danique geen gevaar voor eigen leven was. Gelukkig moest Danique zelf uiteindelijk lachen en besefte dat het beest niet in haar bed zat maar in haar droom.
Maandag hadden wij een DIP-dag. We hadden het er maar moeilijk mee toen het duidelijk werd dat de patiënt (geopereerd aan decubitus) het hele weekend op zijn rug heeft gelegen en daardoor de wond weer open was! Vandaag mochten wij mee naar de OK. Eindelijk konden wij zien hoe een skin-graft werd geplaatst. Heel bijzonder om te zien omdat ze dat met een soort van kaasschaaf doen. Het was uiteindelijk zo ontzettend spannend! De patiënt kon niet in één keer geïntubeerd (buis in de luchtpijp voor de beademing) worden en de saturatie daalde gigantisch omdat hij dus niet kon ademen. Gelukkig is dit allemaal goed gekomen door het snelle handelen. Wij hebben nog nooit afrikanen zo snel gezien! ’S Middags mochten wij met Kimberly mee zwemmen met gehandicapte kindjes. Wij willen ze allemaal stuk voor stuk mee nemen naar huis, wat lief! Ze vinden het spannend maar ook super fijn in het water. Fijn dat wij ook konden helpen om de kindjes aandacht te geven. Hierna zaten wij helemaal onder de kwijl maar wat zijn die kindjes dankbaar! Morgen zitten wij hier al exact 5 weken. De tijd vliegt! Over iets meer dan een week komt Remco al hier heen en kort daarna komt het moment dat wij afscheid van elkaar moeten nemen . Hier gaan wij nog maar niet over nadenken en gaan rustig verder met elkaar belachelijk maken.
Heel veel liefs van de nog steeds spierwitte, misschien iets bruinere Danique en Bolynn
Vrijdag gingen wij met de burn prevention mee naar de slumps (sloppenwijken). Jeetje, wat indrukwekkend! Het was allemaal hutje mutje op elkaar gebouwd en de huisjes waren niet groter dan één kamer van 3 bij 3. De looppaadjes waren super smal en er liep water onder je voeten waarvan je niet wist wat het was maar het stonk verschrikkelijk. Het was wel heel leuk om te zien dat de burn prevention er ook echt voor had gezorgd dat de kookplaatsen werden afgeschermd. Wij snappen nu wel heel goed hoe, met name bij de kinderen, de brandwonden ontstaan.
Vrijdag avond hebben wij met degene die niet op safari waren een spelletjes avond gehouden met zelf gemaakte eiersalade. Hmmmm goddelijk. En het belangrijkste moment van de avond; Bolynn heeft het spelletje gewonnen! Dit mag overigens in de krant. Zaterdag ochtend konden wij eindelijk uitslapen en kwam Kaylee ons wakker maken. Toen wij in de woonkamer kwamen hadden Kaylee en Iris de tafel gedekt en een ontbijtje voor ons gemaakt. SUPER LIEF! ’S Middags zijn wij naar de Craft geweest om souvenirtjes te kopen. Echt super leuk om daar rond te lopen. Vooral Danique heeft daar goed ingeslagen. Daar kwamen wij ook nog de Achterhoekers Anne en Thijs tegen dus daar gaan wij deze week langs voor een drankje! ’S Avonds zijn wij uit eten geweest en kreeg Kaylee het bericht dat ze tante was geworden van een nichtje! Hier hebben wij dan ook op geproost met een mega sterke cocktail. Zondag hebben wij eindelijk eens liggen bakken in de zon bij het zwembad. Helaas, we zullen nog steeds wit terug komen maar wij hebben ons best gedaan. Wij gingen op de Boda terug naar huis vanuit het zwembad. Iedereen was al thuis behalve Danique. Bolynn was ongerust en probeerde Danique te bellen maar ze kreeg geen reactie. Uiteindelijk was de Boda helemaal verkeerd gereden en kwam Danique veilig aan. Bolynn stond Danique aan de weg op te wachten en was heel erg opgelucht dat Danique veilig terug was gekomen. De Boda chauffeur wilde meer geld hebben dan afgesproken maar dat zag Bolynn absoluut niet zitten. Door de ruzie kwamen er nog veel meer Boda’s bij staan en gaven ons gelijk maar de chauffeur was behoorlijk op tilt.
Zoals jullie lezen is er, op de Boda na, weinig spannends gebeurd tot de nacht van zondag op maandag. Het was om precies te zijn kwart voor 1 ’s nachts toen Bolynn Danique weer hoorde praten. Dit gebeurt overigens bijna iedere nacht. Toen begon Danique O MY GOD, O MY GOD, O MY GOD te schreeuwen en sprong ze zomaar van boven uit het stapelbed naar beneden. Daar stond ze dan in haar ondergoed naast Bolynn haar bed. Bolynn kon niets anders dan stil blijven liggen en zich afvragen of Danique nou nog sliep of dat ze wakker was. Danique had namelijk een enorm, wat zeg ik, ENORM, beest in haar bed zitten. Danique wilde de telefoon van Bolynn hebben om te gebruiken als zaklamp en vond het irritant dat Bolynn niet echt reageerde. Bolynn wist nog steeds niet of ze nou sliep en hoopte dat Danique geen gevaar voor eigen leven was. Gelukkig moest Danique zelf uiteindelijk lachen en besefte dat het beest niet in haar bed zat maar in haar droom.
Maandag hadden wij een DIP-dag. We hadden het er maar moeilijk mee toen het duidelijk werd dat de patiënt (geopereerd aan decubitus) het hele weekend op zijn rug heeft gelegen en daardoor de wond weer open was! Vandaag mochten wij mee naar de OK. Eindelijk konden wij zien hoe een skin-graft werd geplaatst. Heel bijzonder om te zien omdat ze dat met een soort van kaasschaaf doen. Het was uiteindelijk zo ontzettend spannend! De patiënt kon niet in één keer geïntubeerd (buis in de luchtpijp voor de beademing) worden en de saturatie daalde gigantisch omdat hij dus niet kon ademen. Gelukkig is dit allemaal goed gekomen door het snelle handelen. Wij hebben nog nooit afrikanen zo snel gezien! ’S Middags mochten wij met Kimberly mee zwemmen met gehandicapte kindjes. Wij willen ze allemaal stuk voor stuk mee nemen naar huis, wat lief! Ze vinden het spannend maar ook super fijn in het water. Fijn dat wij ook konden helpen om de kindjes aandacht te geven. Hierna zaten wij helemaal onder de kwijl maar wat zijn die kindjes dankbaar! Morgen zitten wij hier al exact 5 weken. De tijd vliegt! Over iets meer dan een week komt Remco al hier heen en kort daarna komt het moment dat wij afscheid van elkaar moeten nemen . Hier gaan wij nog maar niet over nadenken en gaan rustig verder met elkaar belachelijk maken.
Heel veel liefs van de nog steeds spierwitte, misschien iets bruinere Danique en Bolynn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
