WOW!

Superleuk dat jullie dit weer lezen!
Vrijdag was dan onze eerste dag als vrijwilliger in het brandwondencentrum! Het ziekenhuis ziet er van buiten erg goed uit. Van binnen is het best ruim en erg licht. Frank nam ons mee naar binnen om ons voor te stellen aan de Nederlandse arts die daar werkt. Hij heet Rein en heeft het ziekenhuis zelf opgezet. Hierna zijn we even naar zijn kantoor gegaan om een paar dingen door te nemen. Pfoeh wat was het daar warm haha. Toen was het moment daar, we gingen naar de afdeling. De afdeling was erg overweldigend. De vierde verdieping is in een aantal gedeeltes opgedeeld. Als eerste heb je de OK, dit noemen ze The Theater, hier werden de zuurstofbuizen gerepareerd dus deze was niet in gebruik. En tja het zal ook weer niet Afrika zijn, er werd niet gewerkt dus het schoot natuurlijk voor geen meter op. Het tweede gedeelte is het plastische chirurgie gedeelte. Hier komen alle patiënten te liggen die iets gebroken hebben of geopereerd moeten worden. Daarna komt het echte brandwonden gedeelte, deze is verdeeld in het vrouwen, mannen en kinderen gedeelte. Ojaa, dan heb je ook nog de intensive care (waar de lucht van de wonden echt vies op je af komt), hier liggen de behoorlijk vitaal bedreigde patiënten. Wij zullen zo goed mogelijk proberen uit te leggen wat de eerste indruk was, maar het is erg lastig te omschrijven. Het is zo’n cultuur shock vergeleken met Nederland. Het begint ten eerste al met het aantal personeel. Er lopen zo ontzettend veel “nurses” rond. Dit zijn bij ons in Nederland de verpleegkundigen. Ze lijken heel druk, maar wij vragen ons dan af waarmee? Soms zie je gewoon opeens een nurse op een bedje liggen in de “beddencentrale” en die zit dan gewoon even een dutje te doen, dat kan allemaal gewoon. Die beddencentrale zoals wij het hierboven noemen is gewoon een ruimte waar nieuwe IC-bedden ingedrukt zijn waarvan wij ons afvragen of deze ooit gebruikt gaan worden omdat de nurses waarschijnlijk geen idee hebben hoe dat in zijn werk gaat. Misschien is dat wel iets leuks voor ons, om dat uit te leggen. Buiten dit zijn de nurses allemaal erg aardig. Ze willen je alles laten zien. Wij hebben bijvoorbeeld twee keer een rondleiding gehad omdat één van de nurses ons nog wilde rondleiden nadat Rein ons had rondgeleid. Dit was echt super schattig. En dit doen ze dan allemaal met een big smile. Bij de cultuur van de afrikanen hoort dat ze geen nee zeggen. Dus ze lachen allemaal heel lief terwijl ze soms echt geeeeeen idee hebben wat er gezegd of gevraagd wordt. Wat ook bij de cultuur hoort is dat de familie de patiënt verzorgt. Het enige wat de nurses doen zijn de wonden verzorgen. De rest wordt allemaal door de familie gedaan dus wassen, aankleden en eten. Op het balkon van het ziekenhuis liggen ook alle spullen van de familie. Eigenlijk woont de familie dan ook in het ziekenhuis. Iets wat wij ook nog heel moeilijk vonden is dat de mensen daar eigenlijk een beetje voor “pampes” liggen. Wij hebben het gevoel dat er niet veel naar de patiënten gekeken wordt (voor ons gevoel dan). Sommigen liggen nog net niet op kop in bed maar daar wordt dan ook niks aan gedaan. Er lopen wel ontzettend veel artsen rond. Deze lijken heel kundig, maar we moeten nog zien hoe dat allemaal in zijn werk gaat! Dit wat wij hier beschrijven klinkt negatief maar we moeten niet vergeten dat ze niet anders weten. Dit is natuurlijk ook allemaal een eerste indruk. Wij kunnen mee lunchen op het project in een super de luxe kantine, maar niet heus! We zitten onder golfplaten op stokken naast een vuilnisbelt haha maargoed alles went een keer hier he. Wat trouwens nog echt wel superleuk is, is dat wij mee mogen met het preventie team. Hiermee komen we dan in echte sloppenwijken en op scholen, dus dat is echt heel leuk! Na de eerste dag hadden we natuurlijk WEEKEND. Wat een luxe. We hadden de zaterdag meteen helemaal volgepland. We zijn eerste met de hele bups naar een tempel geweest, hier werden eindelijk de eerste foto’s gemaakt. Op de Boda durf je geen foto’s te maken omdat dat je camera of mobiel gejat wordt. Hierna zijn we verder op de Boda naar een Moskee geweest. Wauw wat indrukwekkend. Daar komen alle moslims vijf(!) keer per dag bidden. Hierna hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje en hebben we even boodschappen gedaan. Toen we thuiskwamen zijn we even gaan zitten en toen zijn we toch nog maar even, na deze al lange dag, naar een paleis geweest. Bij dit paleis lagen ook de martel kamers van Idi Amin. Dit een president geweest van Oeganda. Hij wordt de Hitler van Oeganda genoemd. Hij zette superveel mensen op een kluitje om ze daar vervolgens dood te laten gaan. Hij liet een laagje water in die gang lopen en liet dit onder stroom zetten. Wat je ook deed je ging sowieso dood, of aan verhongering, verstikking of je werd geëlektrocuteerd. Hij heeft in totaal 19000(!) mensen vermoord. Dit was echt zo indrukwekkend, om de kriebels van te krijgen als je daar stond, met het idee dat daar zoveel mensen overleden zijn. Bolynn is thuis gebleven om op het huis te passen. Dit is goed gelukt, alleen ging het onweren dus heeft Remco een dik uur met Bolynn moeten skypen hahaha. Wat een regen hier, echt gieten. Net of de hemel openbreekt. Het probleem was dat toen Danique met de rest nog bij het paleis stonden en ook nog terug moesten met de Boda. Toen zijn we maar snel met twee tallen op een Boda gesprongen om naar huis te komen. Hier aangekomen trof Danique een bezorgde Bolynn aan die bang was dat ons iets was overkomen haha zielepoot. Verder hebben we de hele avond lekker rustig aan gedaan. Ohja ook nog even afgewassen, jaja dat moet ook gebeuren. Bolynn zegt wel dat ze goed op Danique zou passen maar ondertussen steekt ze haar wel bijna neer met het mes hahaha.
De hele avond bleef het slecht weer en de regen kwam met bakken uit de lucht! En toen gebeurde het… WE HADDEN GEEN WATER MEER! De kraan deed het niet en de toiletten konden niet worden doorgespoeld! Gelukkig hadden wij jerrycans die gevuld waren met water. Volgens Frank konden wij wel 4 dagen zonder water zitten. OMG 4 dagen! Buiten stonden ouderwetse toiletten met zo’n gat in de grond maar dat zagen we ook nog niet echt zitten…
Vandaag hebben wij voor onszelf souvenirtjes gekocht. Danique had gisteren bij het paleis erg mooie dingen gezien dus zijn wij samen terug gegaan. Daarna zijn wij met een Uber (taxi) naar een hotel gegaan om te zwemmen. En WOW wat een mooi uitzicht! Helaas schijnt de zon niet echt in Afrika. Vanavond gaan wij met z’n 15’en wraps eten. Gisteren avond zijn de laatste drie dames aangekomen en zit het huis nu bommetje vol. Morgen hebben wij onze eerste echte dag! Wij zijn erg benieuwd maar zijn ook best zenuwachtig. Dit komt vast goed en jullie zullen snel horen hoe dit was! Vanavond hopelijk een rustige nacht, je gaat namelijk nogal vreemd dromen van de malaria tabletten (Bolynn heeft gedroomd dat iemand een hele levende kip moest overgeven, en hij rende daarna nog weg).

En oja, het water is gelukkig zojuist terug gekomen!

Liefs vanuit Oeganda!