Hallo mzungu!

Hallo mzungu!

Jaa, zo noemen ze ons allemaal. Dit betekent blanke. Dit is geen gemeen woord maar een algemeen woord om ons te omschrijven. Nou, wij vinden het aardig gemeen klinken want wij zeggen toch ook niet telkens hey nigger! Haha. Lang geleden dat er een blog is verschenen. Daarom dachten wij laten wij jullie weer eens even op de hoogte stellen van wat er hier allemaal gebeurt. Een hele week van het project zit er weer op. Vol interessante en heftige gebeurtenissen. Er zaten wat heftige dagen tussen met heftige verhalen en mensen die verbonden moesten worden waar je niet vrolijk van werd. Een baby die huilt wat door merg en been gaat en de meest vreselijke verhalen van brandende huizen waar ze uit moeten rennen met als gevolg veel brandwonden en familieleden die erbij omgekomen zijn. Het gaat je allemaal niet in de koude kleren zitten. Gelukkig hebben we twee lieve Nederlandse mensen om ons heen waar we af en toe ook flink mee kunnen lachen en gezellig mee kunnen kletsen. Ook de nurses zijn blij met ons en waarderen onze hulp. Dan hebben wij het nog niet eens gehad over de kinderen, die vinden ons uiterst interessant en blijven zwaaien naar ons. Één meisje kwam ons iedere dag begroeten en stond op een gegeven moment met ons hand in hand de artsenvisite mee te lopen haha. Ze liet ons niet meer los. Vorige week kwam er ook een vrouw langs met een baby die opgevangen was door een organisatie omdat haar moeder overleden was na een accuzuur verbranding. Daar gingen onze hormonen! Zo’n ontzettend schattige baby. Wij waren ons al aan het bedenken hoe wij hem/haar (sorry maar in Afrika kun je erg moeilijk zien of het een meisje of jongen is) mee naar Nederland konden nemen. Wij denken alleen niet dat onze vriendjes daar heel blij mee zijn… Afgelopen weekend zijn wij weer een weekendje weggeweest naar lake Bunyonyi. Het mooiste plekje in Oeganda werd ons gezegd. Dit was niet gelogen, het was erg mooi. Alleen het weer was wat minder en de grote afstand die wij moesten afleggen voordat wij er eindelijk eens waren. Het duurde ongeveer 8 uur! De heenweg zijn wij even gestopt bij de evenaar, foto’s gemaakt en hups weer verder. Ook nog even gestopt om zebra’s te bekijken. En tja, dan moet je naar de wc dus dan ga je ook maar even tussen de zebra’s plassen. Wij kunnen jullie vertellen, wij zijn expert geworden in wildplassen en in een gat plassen. Wij zijn zelfs al zover dat wij liever in de bosjes plassen dan in een gat. Die gaten zijn namelijk zo ontzettend goor. De laatste keer liepen er maden op en kwamen de vliegen je tegemoet, verdere details zullen wij jullie besparen. Toen wij eenmaal aankwamen hebben we lekker gegeten ’s avonds en zijn wij op tijd naar onze lekkere bedjes gegaan. Zaterdag was weer lekker volgepland namelijk. Toen wij opstonden stond er een heeeerlijk ontbijt voor ons klaar, met een roerei en lekker fruit. Klaar voor de hike! Pfffffffff wat was dat zwaar. Wat een hijgen, man man man. Maar bovenaan was het wel prachtig. Wat een uitzicht, hier moesten we natuurlijk weer allemaal een foto maken en toen konden wij weer naar beneden. Dit was wat enger. De blaadjes die er lagen waren nogal glad en de steentjes waren nogal onstabiel. Een paar van de meiden vielen ook echt achterover haha. Eenmaal beneden konden we lunchen om vervolgens in een kano te stappen Wat een fout. Het was geen stabiele Nederlandse kano nee een uitgeholde boom. Danique ging met twee andere meiden en Bolynn met drie. Danique sloeg echt doodsangsten uit omdat de kano steeds dreigde om te kieperen. Danique kon wel janken en Bolynn maar lachen. Gelukkig ging de gids bij Danique in en ging het daarna beter. We gingen aanmeren bij een eiland waar een groepje mensen stoned aan het dansen waren (en wat ze nog meer op hadden), zoooo raar haha. Ze leken wel vogels. Toen we terug waren hebben we lekker gegeten en zijn wij onder een dekentje gaan zitten voor een, speciaal voor ons gemaakt, kampvuurtje. Het was er namelijk echt super koud. Danique heeft echt de beste douche van al die weken gehad, een warme douche met harde straal. Tegen de tijd dat Bolynn onder de douche kon was het water op. Dit was best wel heel sneu haha. De volgende dag hebben we nog een boottocht gedaan langs alle eilanden en toen gingen we naar huis. Weer de hele lange busrit. En toen ging het ook nog keihard regenen onderweg. Dachten jullie dat de bus waterdicht was? Uhm niet dus. Het gutste naar binnen, we moesten met wc papier en tape het water tegenhouden haha. Heeft toch ook wel weer wat. Eenmaal thuis aangekomen zijn wij lekker ons bed ingedoken want er moest vandaag natuurlijk weer gewerkt worden. Vandaag dachten wij laten wij het werk eens even aanpakken. Wij kregen het niet voor elkaar om alles zelf te doen haha er moest toch even één van de hoofdzusters meekijken. Uiteindelijk hebben wij vier patiënten aardig zelf gedaan. Na het werk hebben we een oreo milk shake gedronken, WAUW dat was geweldig! Morgen mogen wij een OK meekijken! Super veel zin in. Nou lieve familie en vrienden, wij hebben het erg naar ons zin en jullie horen snel weer van ons. Morgen gaan wij dansjes doen in de salsa bar dus daarna hebben wij wel weer leuke verhalen.

Tot snel!